Tarmo Uusivirta
| Pełne imię i nazwisko |
Tarmo Tapani Uusivirta | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 lutego 1957 | ||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
13 grudnia 1999 | ||||||||||||||||||
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||
| Wzrost |
181 cm | ||||||||||||||||||
| Masa ciała |
78 kg | ||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa |
super średnia | ||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych | |||||||||||||||||||
| Liczba walk |
31 | ||||||||||||||||||
| Zwycięstwa |
24 | ||||||||||||||||||
| Przez nokauty |
16 | ||||||||||||||||||
| Porażki |
4 | ||||||||||||||||||
| Remisy |
3 | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Tarmo „Tare” Tapani Uusivirta (ur. 5 lutego 1957 w Jyväskylä, zm. 13 grudnia 1999 tamże[1]) – fiński bokser walczący w kategorii średniej i super średniej, medalista amatorskich mistrzostw świata.
Kariera amatorska
[edytuj | edytuj kod]Startował w wadze średniej (do 75 kg). Wystąpił na mistrzostwach Europy w 1977 w Halle, gdzie przegrał w ćwierćfinale z Bułgarem Ilią Angełowem[2].
Zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w 1978 w Belgradzie po zwycięstwie w półfinale nad Angełowem i po przegranej w finale z Kubańczykiem José Gómezem[3].
Zwyciężył na mistrzostwach Europy w 1979 w Kolonii po wygranej w finale z Valentinem Silaghim z Rumunii[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie przegrał 1. walkę z Jerzym Rybickim[1]. Odpadł w ćwierćfinale mistrzostw Europy w 1981 w Tampere po porażce z Silaghim[5].
Ponownie zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w 1982 w Monachium po porażce w finale z Bernardo Comasem z Kuby[6].
Był mistrzem Finlandii w latach 1977–1979, 1981 i 1982.
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Na zawodowstwo przeszedł w 1982, wkrótce po amatorskich mistrzostwach świata. Walczył w wadze super średniej. W 1986 zremisował z ówczesnym mistrzem Europy federacji EBU w wadze półciężkiej Alexem Blanchardem (tytuł nie był stawką tego pojedynku), a w 1987 pokonał Jamesa Cooka. W 1988 ponownie zremisował z Blanchardem (tym razem w walce o tytuł mistrza Europy federacji IBF w wadze super średniej. W 1991 walczył z Cookiem o tytuł mistrza Europy EBU w wadze super średniej, ale przegrał przez techniczny nokaut w 7. rundzie. Zakończył karierę w następnym roku.
Późniejsze życie i tragiczna śmierć
[edytuj | edytuj kod]Od 1993 pracował w straży pożarnej. Utracił tę pracę wskutek problemów z alkoholem. W 1999 popełnił samobójstwo[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Tarmo Uusivirta [online], olympedia.org [dostęp 2021-01-19] (ang.).
- ↑ 22.European Championships - Halle, GDR - May 28 - June 5 1977 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-12] (ang.).
- ↑ 2.World Championships - Belgrade, Yugoslavia - May 6-20 1978 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-01-19] (ang.).
- ↑ 23.European Championships - Cologne, FRG - May 5-12 1979 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-12] (ang.).
- ↑ 24.European Championships - Tampere, Finland - May 2-10 1981 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-01-18] (ang.).
- ↑ 3.World Championships Munich, FRG May 4-15, 1982 [online], Amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2013-05-12] (ang.).
- ↑ Tarmo Uusivirta [online], boxrec.com [dostęp 2013-05-12] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wykaz walk zawodowych Uusivirty [online], boxrec.com [dostęp 2013-05-12] (ang.).